Waar komt ureum, het hoofdbestanddeel van AdBlue, vandaan?

Ureum is een organisch product dat in veel dierlijke organismen wordt aangetroffen. In levende organismen is ureum het resultaat van de afbraak van eiwitten die tijdens de stofwisseling plaatsvindt. Het is het laatste afvalproduct dat door het individu wordt vrijgegeven.
Het was ook de eerste organische verbinding die de mens in 1828 in het laboratorium wist te synthetiseren. Ureum kan kunstmatig worden gemaakt uit kooldioxide (CO2) en ammoniak (NH3). Dit laatste wordt zelf gesynthetiseerd door een reactie tussen stikstof (N2) en waterstof (H2). Deze twee reacties vinden plaats bij hoge druk (respectievelijk 150 en 100 bar).
Na zijn synthese heeft ureum in zuivere vorm de vorm van een vaste stof, d.w.z. korrels, en is het reukloos en kleurloos. Het is zeer goed oplosbaar in water, en in waterige oplossing verspreidt het een ammoniakgeur als gevolg van de hydrolyse van de molecule. Deze oplossingen zijn niet giftig en zijn zuur noch basisch. Vloeibaar ureum is niet explosief, niet ontvlambaar en niet schadelijk voor het milieu. Het is ingedeeld in de laagste risicocategorie van vervoerbare vloeistoffen.

In levende organismen is ureum gewoon een afvalproduct van de afbraak van proteïnen die tijdens de stofwisseling plaatsvindt: tijdens de afbraak van proteïnen worden aminogroepen (NH2) verwijderd uit de aminozuren waaruit de proteïnen zijn opgebouwd. Deze aminogroepen worden omgezet in ammoniak (NH3), dat giftig is voor het lichaam en daarom door de lever moet worden omgezet in ureum. Vervolgens wordt het via urine of zweet uitgescheiden.

Hoewel ureum nutteloos is voor levende wezens, die het uit hun lichaam verwijderen, is het van groot belang voor de industrie wanneer het in zuivere vorm aanwezig is. De industriële productie van ureum werd vanaf 1922 mogelijk gemaakt door BASF, die als eerste onderneming het product en masse synthetiseerde.

Het wordt op industriële schaal op verschillende manieren gebruikt, zowel bij de productie van stikstofmeststoffen, voeder voor herkauwers en zelfs thermohardende polymeren, als in het recept voor het verontreinigingsbestrijdingsmiddel AdBlue. In de samenstelling van AdBlue is ureum aanwezig, dat 32,5% van de geproduceerde massa uitmaakt. In de laatste twee gevallen wordt ureum gebruikt als een "DeNOx"-bestrijdingsmiddel. Deze term verwijst naar zijn vermogen om de uitstoot van stikstofoxide "NOx" te verminderen.

Ureum is in de handel gemakkelijk verkrijgbaar in de vorm van AdBlue, maar de andere vormen zijn moeilijker te verkrijgen.

Het vaste ureum dat in het AdBlue-proces wordt gebruikt, bijvoorbeeld, wordt hoofdzakelijk verwerkt door industriële groepen die het rechtstreeks verhandelen en als ingrediënt gebruiken. Hetzelfde geldt voor industrieel vloeibaar ureum, aangezien particulieren geen zeer hoge NOx-emissies hebben. Zij hebben dus geen ureum nodig om ze te verminderen.

Palamatic Process kan u helpen uw eigen AdBlue met ureum te produceren via kant-en-klare oplossingen zoals PalBlue® Process of PalBlue® Skid, afhankelijk van uw behoeften en procesbeperkingen.